Çaste poetike me poeten;-Zanë MALI

AGIMI QË NUK PERËNDON

—————————————

Penelin në një dorë

armën në tjetrën

me ngjyrën e flakës pikturoi qiellin

Poezinë e derdhi në plumba

që fishkëllenin në zemrat e maleve

S’ishte thjesht luftëtar

ishte Orfe i ringjallur

me vargje që shponin ferrin

aty ku endet padrejtësia lakuriq

me mprehtësi syri

si zogjtë mitikë të shqipes

Në brendësinë e tij

banonte një Zanë Mali

që u flet të lindurve me shenjë

Agim

Liria është një vajzë që s’puth askënd

veç atij që di të vdesë për të

Në Koshare

tokën penel e bëri

gjakun e tij ngjyrë të përjetshme.

Në telajon e betejës

hodhi dritë, dhembje

yje të thyera

gjethe që s’i shkel as vjeshta

Në mes, një flamur

të ngjallur nga fijet e shpirtit të tij

Nuk kishte frikë nga vdekja

Ishte mësuar të shuhet

çdo natë në vargje

e të lindë përsëri

në çdo pikëz ngjyre e copëz drite

Uliks i përmbysur ishte

s’u kthye më në Itakë,

por u bë vetë Itakë e Lirisë

Për secilën kohë

emër që nuk perëndon

mbeti

/ Poezia e vlerësuar me vendin e dytë në orën

letrare „Muza e AGIMIT“ Zhegër 2025/

/QendraPress/