Çaste poetike me poeten;Albina CEKA

NJË VETËTIMË

—————————————–

Zbriti një vetëtimë prej qiellit,

Preku, trazoi vetminë e një zemre,

Lotët ia thau siç than shiun rrezja e diellit,

Mendjen ia çliroi siç çlirohet qielli prej reve.

Gabimet u varroset atje ku nisen….

Këmbët tërhoqen rrëshqanë dredhitë,

Si minj të ngordhur rrugës i braktisen,

Fytyra e vyshkur lulëzoi, doli në dritë.

Një vetëtimë, një shkëndijë, një lëvisje,

E krahët nisen të riun fluturim,

Një vetëtimë, një dritë shansi që prisje,

E fati i arratisur u kthye sërisht në të shejtin drejtim.

31/05/2024

Rovereto Itali

/www.QendraPress.com/