Çaste poetike me poeten;Brixhilda DEDE

E KALTËR

—————————————-

Mbështjellën pesimiste e bëra

copë e çikë në atë

ditë me shtëllungë resh në gri.

Megjithëse brenda trupit akoma n

dihej fuqitë të shterojnë.

Herë më vjen një forcë shpirti,

Si gjaku yt, brenda meje të vlojë.

Në gjoksin tim si në një harpë

ndihet zëri yt melodioz.

Buzët e tua të kuqe palosen

mbi të miat ngjiten.

Bëhen petale trëndafili, shiu i bekon.

Mbi lëkurë vijnë ca rreze dielli,

Ndihej mollëzat e tua trupin të më përshkojnë.

Rehatohem, rënë çmendurisë së Bukowskit!

Betejës me ethet nuk ja gjeta dot fundin,

 vërshojnë thellë e më thellë si një mot i ftohtë.

Debulesa shpërthen retinës së çngjyrosur të syrit,

 brishtëzuar imunitet.

Më thanë se ti linde nga valë e detit,

me jod plagët mjekon.

Bekim i ardhur prej perëndive,

brigjeve të tua tashmë lundroj.

Sipas Gi De Mopasan të përshkruaj

 Zonja e bukur!

Zonja e veçantë!

Apo,..

Shpresa ime e kaltër!

/www.QendraPress.com/