Çaste poetike me poeten;Florida PLAKIQI

STOLITË E MALLIT

————————-

Pranvera i vonon zogjtë qiellit,

vargjet e poetit bëhen këngë, të therrin,

mu në shpirt që rri i ri, në Përjetësi,

veshur me petka të plakut që ndrinë në urtësi.

Zogjtë ngatërrojnë vallen në atë mëndafsh të kaltër,

dhe fluturat humbin nëpër sytha të vrarë,

nga dimri që vjedhë ditë e saj,

dhe malli që mbëshjellë kurmin,

koha që e shoshitë herë në vrraga, herë në uzdajë.

Stoli që këputen në erë,

dhe fati sërish në qafë t’i mbështjellë,

herë i jep shkëlqim nga sytë,

herë i qanë si plumba në grykë.

/QendraPress/