Çaste poetike me poeten;Leonora N. Lokaj

A të kujtohet vjeshtë

—————————-

era e ledhatimeve të mia

që veç fëshfërinte

e zogjtë e tu që ishin edhe të mitë

nuk i braktisnin dot çerdhet

mbi degët e lisave

Si u bëka dhembja e njeriut

herë prush, herë hi

Panteoni në muzg

po e bëka vdekjen e ëmbël

si dashurinë e veshur me puthje

Arkëmorti i ditëve të vrara

që nuk dihet ku ju tretën eshtrat

a harrohet?

A i harron lumi brigjet e veta?

Prandaj unë e ti vjeshtë

jemi si heshtja…

/www.QendraPress.com/