Çaste poetike me poeten;Rudina Muharremi Beja

DHEUT TIM

__________________________

S’e kujtoj mirë si e humba udhën,

e zgjodha të shkoj kaq larg teje,

bekimi im

Ti toka ime,

që në gji mban etërit,

ndalesave të përjetshme!

Sa herë që me avash shkel kurmin tënd,

gjunjët më dridhen,

njëmijë ndjesi fshikullojnë njëkohësisht

qenien time prej njeriu të vockël,

e të pafuqishme,

gjoksit n’dhimbje kur t’avitem!

Oshtijnë hapave emocionet,

tek lexoj rrëfenjën e historisë tënde,

fshehur relievit të drobitur,

në çdo grimcë dheu, guri, rëre

Mos u tremb dheu im,

kur trupin ta vrasin

njerëzit e zymtuar stinëve…

Qofsh e bekuar toka ime!

Nusëron hireve bukuria jote,

rron portreti yt prej ëndrre,

në duart e nënave që tundën djepet,

bujarisë së monopateve,

luadheve të kujtimeve

që galopojnë matanë sinorëve,

e agonisë së shpresave,

që lahen, thahen, muzgut të vonë,

aty ku vala puth bregun e mallit,

përqethjes, ku brenga rron!