Çaste poetike me poetin;-Hatip HULAJ

JEMI HARRESTARË

——————————–

Sa shpejt u harrua lufta

sa shpejt harrua çdo gjë,

për luftërat e të tjerëve

vajtojmë pa ia nda .

Në luftërat e “Lindjes”

ndodhën shumë krime,

por ato nuk krahasohen

me të Vendlindjes sime .

Në kampe të “Lindjes”

prisnin rend për bukë,

ishte shumë e dhimbshme

por lufta,është luftë.

Shqiptarët tanë

janë shumë solidarë,

kritikojnë arsyeshem

këtë gjest antihumanitar.

Por, për Kosovën e vet

shpejtë kanë harruar,

të dëbuarit pa bukë ,në Bllacë

shumë ditë kanë qëndruar .

Ata qëndronin

në qiellin e hapur,

në shi dhe të ftohtë

të deshur e të dathur.

Kishte njerëz të gjithë moshave

pleqë dhe fëmijë tre javë,

të qarat e tyre me zë të shtjerrur

të shtinin n’dhe të gjallë.

Buka shpërndahej

me një mini traktor,

shtyheshin njerëzia

fitonete ai që ishte më i fortë..

Në kufi t’Maqedonisë

qëndruan të rrethuar,

brenda në vetura

rrinin të ngujuar.

Hanin bukë bajate

që kishin marrë nga shtëpia,

në një anë policët serbë

tjetrën ata nga Maqedonia.

Drenicasit dhe të tjerë gjatë ofanzivave

shtigjeve të ngushta shkonin në male,

në borë, shi ,qiell të hapur

të sëmurë dhe pa ushqim fare.

Ata rrugës nga Vërmica

që shkonin në Shqipëri,

disa flenin shpatijeve të Kukësit

disa n’livadhe, disa n’xhami .

Disa ecnin këmbë

disa në bisht të qerrës,

disa me karroca t’specave

disa në lesa prej çebës .

Shumë gra e burra u dhunuan

me mijëra u vranë e masakruan,

tjerit në varreza masive

si konzerva i paketuan.

Disa shqiptarë të mjerë

më thanë “mos ia fut kot”,

se haja dhe pija

s’ju munguan dot.

Unë mendoja gjithnjë

se këta janë harrestarë,

por këta zotëri as në TV

luftën nuk e kishin parë !

/QendraPress/