Çaste poetike me poetin;-Perparim DIDA

BOTE E RREJSHME

————————–

Ti Botë e rrejshme…!

Po pse…e rrejshme?

Sepse shumë shpesh më mashtrove…?!

Eh aq shpesh…

sa herë tu luta e shpresën s’ma realizove.

Po pse …

a veç njëherë t’u luta ma plotëso shpresën ?

Eh sa herë…!

Aq herë ,sa herë jeta ma kërkoi e ma desh.

Botë e rrejshme…!

Oh sa e rrejshme…!

Me të luajt mend e kresë.

Shpesh nga ti i tronditur qesh.

Po pse…

a vetëm njëherë i tronditur qesh?!

Eh, aq shpesh…!

Sa herë unë me të pamundurën jam ndesh.

Botë e rrejshme…!

Po pse…?

Sepse shumë të dhashë e pak më dhe,

prej teje kam marrë shumë zhgënjime.

E ti more prej meje çfar kisha e ç’tu desh,

por dhe ti mua pa gjë në fund nuk më le,

më le pleqërinë, peshqesh.

Ah moj botë e rrejshme…!

Ç’siklet pate nga unë a e kishe hallin se,

unë një i lodhur nga jeta nuk do vdes,

apo se vdesi e rilindi e do të mundi.

Nuk rilind,jo…dhe se di ne vdes shpejtë,

Por di një gjë, sepse kam ende shpresë,

të ndeshem edhe pak kohë me ty serbes,

ndeshje me t’rrejshmen,me jetën e pabesë,

që më gënjeu e mashtroi shpesh serbes.

Ah ti botë e rrejshme je…!

/www.QendraPress.com/