Çaste poetike me shkrimtaren;-Sanie RROKAJ

TRENI I JETËS

—————————-

Me lindjen tonë hipim në trenin e jetës dhe së pari takojmë prindërit tanë, duke besuar se ata gjithmonë do të udhëtojnë me ne.

TRENI I JETËS Duke vepruar kështu ne mbajmë veten në jetën e jetës dhe

së pari takojmë prindërit tanë duke besuar se ata do të udhëtojnë gjithmonë me ne.

Por një ditë ata zbresin nga treni.

Ata nuk na lënë të vazhdojmë të udhëtojmë vetëm.

Ne nuk qëndrojmë të vazhdojmë të udhëtojmë vetëm.

Nga stacioni në stacion në tren,

do të hipin njerëz të tjerë, disa prej tyre do të jenë të rëndësishëm – të afërmit, miqtë, fëmijët dhe madje edhe dashuria e jetës sonë.

Nga stacioni në stacion në tren, njerëz të tjerë do të hipin,

disa prej tyre do të jenë e rëndësishme – të afërmit, miqtë, fëmijët dhe madje edhe dashuria e jetës sonë.

Shumë prej tyre gjithashtu do të zbresin në ndonjë stacion, dhe mungesa e tyre do të lërë një ndjenjë të vazhdueshme boshllëku. Shumë prej tyre gjithashtu do të zbresin në ndonjë stacion, dhe nuk mund të ketë ndjenjë boshllëku.

Të tjerët fillimisht kalojnë pa u vënë re, por në mënyrë të pavetëdijshme kuptojmë se ata kanë rezervuar një vend të përhershëm në tren.

Të tjerët fillimisht kalojnë pa u vënë re, por në mënyrë të pavetëdijshme mendojmë se kanë rezervuar një ndenjësen në tren., ndarjet…

Por suksesi më i madh i udhëtimit qëndron në marrëdhëniet me udhëtarët e tjerë,

ndaj duhet të përpiqemi të jemi gjithmonë mirë me ta.

Ku do të mbetet me gëzim, trishtim, imagjinatë, pritshmëri, ngjarje,

Ndarjet … Misteri për secilin ka të bëjë me ne: Askush nuk e di se në cilin stacion do të duhet të zbresë.

Është mister për secilin prej nesh: Askush nuk e di se në cilin stacion do të duhet të zbresë. Prandaj, ne duhet të jetojmë në mënyrën më të mirë të mundshme – të duam, të falim, të japim më të mirën që mundemi…

Është e rëndësishme ta mbushim jetën me dashuri dhe kuptim, sepse kur stacioni ynë shfaqet në horizont dhe është koha që vendi ynë të mbetet bosh. , pas nesh duhet të lëmë kujtime të bukura në mendjet e udhëtarëve që do të vazhdojnë të udhëtojnë në trenin e jetës.

Ne duhet të jetojmë në mënyrën më të mirë të mundshme –

të duam, të falim, të japim më të mirën që mundemi…

Është e rëndësishme ta mbushim jetën me kuptim, sepse kur stacioni ynë shfaqet në ngritje dhe është koha të qëndrojmë në të njëjtin vendi bosh,

pas nesh kujtimet duhet të mbeten në mendjen e udhëtarëve që do të vazhdojnë të udhëtojnë në jetën e jetës.

Ju uroj një udhëtim të mbarë.

Qofshi të suksesshëm, jepini DASHURI Vetvetes jetës fëmijëve prindërve njerëve të jetës tënde

Jepni DASHURI!

Faleminderit shumë të gjithëve –

pasagjerët në trenin e jetës sime!

Faleminderit shumë për të gjithë ju që më lexoni.

Faleminderit pasagjerë të trenit të jetës sime.

/Qendrapress/