Duar të lodhura,e shpirt lodhur

——————————————

Teksa me bus kthehesha në shtëpi

Pas 3 orë pune ,të lodhur nga pagjumësia

Një grua moshatare ,ulet përbri

Fytyrën me rrudha e flokët me thinja.

Ashtu fshehurazi ,hodha vështrimin

As njëra as tjetra nuk ndërruam fjalë

U binda që si unë në sabah ,kish bërë zgjimin

Më shumë se e bindur,kombësinë e saj.

Ah,motër mendova,ç’farë na gjeti

Veten tonë ,me dorë e vramë

A sheh sa “ i ëmbël” është kurbeti

Ndërsa mendja më sillej vërdallë.

Nënë e gjyshe ish’ dhe ajo e kuptova

Të shijojë fëmijë e nipa në shtëpi

Duart e saj të plasaritura nga lodhja

Njësoj si unë mendova,qenke dhe ti.

Cell nxori ,shqip dëgjova fjalë

Në fytyrën e saj e njoha që në fillim

Zemra nga vendi ,thashë do më dalë

Endemi nëpër botë,mallkoj emigrim.

Ju lutemi ,vendi ynë i dashur

Bëni marrëveshje,gjeni në ujdi…!

Me vendet e botës ku jemi hallakatur

Vitet e punës që lamë në Shqipëri.

Të pushojmë disi,frymë të marrim

Të gëzojmë pak ditë me nipa e mbesa

Të këpusim nga fyti përgjithmonë litarin

Stafetën e punës ta vazhdojnë ,të tjerë breza.

P.Prendi Nëntor 2022 Firenze

/qendrapress.com/