Fryma poetike e së dielës me poeten;- Adifete SHITI

Jeta më keputi si një gjethe luleje

——————————————-

Jeta më këputi si një gjeth luleje,

Më ndoqi si hije në çdo hap,

Më freskoi si liqeni që derdhet

Në oqeanet e pangopura të ndjesive.

Më dha nur fytyrës sime,

Që të shkëlqej në dritën e agimit,

Më fali copëza gëzimi dhe hidhërimi,

Në mozaikun e quajtur jetë.

Më zhveshi nga e keqja,

Më mbështolli me petkun e lumturisë,

Më dha krahë për të fluturuar,

T’i shoh lulet kur çelin në pranverë,

Të ndjej harenë dhe ngrohtësinë e verës,

Të përqafoj gjethet që bien në vjeshtë,

Të duroj dimrat e acartë të shpirtit.

Dhe kur jeta më lodhi me ngarkesën e saj,

Më mësoi të shoh dritë edhe në errësirë.

Çdo plagë u bë urë për të ecur më tej,

Sepse jeta, edhe kur dhemb…

është mësim dhe mrekulli.

/QendraPress/