Fryma poetike e së dielës me poeten;-Zoica Gjolla POPI
Kallamatjani
————————–
Nga larg m’u feksën dritat anembanë
mbi pllajë boçepishash,
rreshire hojemjaltë
hapi krahet pritmë Kallamatë!
po te le shpirtin në dorë këtë rradhë.
Paska mall e për derte
a ka kenge pa melodi?
ne nota liresh hodhëm vallen
të gjithë bashkë
stin jasas,kallamatjani.
Oh,seç mu drodh shpirti nga brenda
sa ëmbël ma zbusje mallin ti
pulebardhat mbi det fluturonin
në diteshumtat herë të bardha e herë gri.
Por diku në horizont atje tej
nje copë qiell lodronte me mua
përfytyrimi yt ravijëzohesh nëpër re
një puthje, me lot rubini rrëshkiti faqeve
fshehurazi mbulova fytyrën me duar.
Nuk është pak për një shpirt, që vuan
nuk është shumë mbase për ty
s’te kam pyetur asnjëherë a s’më thua
me ke dashur aq sa unë ndonjeherë?
Eh,mëndje e shkretë nga nuk vete
gjer kutinë e Pandorës e hap
leri moj e mire kujtimet te flenë
perse i zgjon?
është akoma ditë
s’ka rënë natë.
Se nëpër natë ëndërrat rrinë zgjuar
kur mëndje e lodhur fle
te buta, të çmendura si të duan
nga une,tek ty
me shpresën e blertë.
/QendraPress/
