Fryma poetike e së dielës me poeten;Vasilika BABO

ZEMER e PATHYER

——————————

Jeta nuk ndal udhëtimin në rrugën e saj,

Përmes dritës se diellit si udhëtar I pa ndare .

Me hënën e magjishme nen dritën e argjende ,

mes yjesh te venitur a ndoshta shkëlqimtare.

Se bashku udhëtojnë dhe ndjenjat njerëzore,

endrat e bukura per castet me magjike.

Lumturia dhe trishtimi qendrojne pranë e pranë,

Ne te ardhmen e panjohur te fshehte e mistike,

Sa momente te bukura nga dashurite njerëzore,

Sa caste te mbuluara ne ëndrra plot me drite.

Sa dhimbje , sa lote sa derte e mundime.

Te dhuron kjo jete kur rremben lumturitë,

Njeri I gatuar me njomësi prej qumështit.

Oqean dallgesh pasqyron ne syrin tend.

Shkëmbinjtë thyhen,bëhen cope e thërrime.

Ti me zemrën sa një grusht botes se tere I bere vend. /www.QendraPress.com