Fryma poetike e së dielës me poetIn;- Hatip HULAJ

  TE LUMI NË EGLISAU

—————————-

Dje dola të shëtis pranë lumit,

në heshtjen e butë të vjeshtës.

Nga drunjtë binin gjethe të arta,

disa më prekën në faqe,

të tjera u shtrinë në bar,

disa u zhdukën në ujë ngadalë.

Rajna rridhte qetë,

i madh, i thellë, i heshtur,i huaj,

sikur mbante kujtimet e të gjithë

mërgimtarëve

që e kishin parë njëherë dhe

kishin heshtur nga malli.

Qielli ishte i kaltër,

por unë isha si në mjegull.

Një mjellmë e vetmuar u afrua,

më shikoi gjatë,

sikur të më njihte.

Në sytë e saj pashë një pyetje:

pse njeriu ndjehet vetëm

edhe mes kësaj bukurie?

Ndoshta sepse shpirti

s’di të bëjë udhëtim tjetër,

veç kthimit –

atje, në vendlindje.

/QendraPress/