Fryma poetike e se dielës me poetin;-Mark GJETJA

Kur jemi larg.

——————–

Unë e di se ti je larg,

zemra ime është me ty,

sa heré shkruaj ndonjë varg,

jeton né ëndrra përsëri.

Hëna qiellit po ndriçon,

gjoksi yt fryhej si dallga,

sytë e sajë si medaljon,

z’diti té shërohej plaga.

Eré e malit fishkullonte,

zëri i sajé né buzé jehon,

lot kristali derdhen sonte,

si trëndafil aromé lëshon.

Ti parajsë , endurave té mia,

sa herë shpirti té kërkoi,

e shenjtë ishte dashuria,

drité e sajé qé kurrë s’mbaroi.

Sytë e tu janë mrekullia,

héhé e diell né vezullime,

refren je né vargjet e mia,

si dikur né përqafime.

Lule çelé kur vjen pranvera,

ngricat shkrihen ndër lugina,

zëri yt kur frynë era,

tingëllon buzëve fëshfërima.

Si harroj ditët me diell,

rrjedhë e lumit gurgullonte,

drité e syve si në qiell,

si ylber valët përshkonte

Dhimbje ka dhe dashuria,

kur një ëndërr e kërkon,

i mban gjallé ndjenjat e mia,

nè rrahje të zemrës ti jeton.

Né përqafime dhe né brenga,

rron më mua, ndër kujtime,

frymé e sajë jehon si cenga,

veson lule ndër agime.

/www.qendrapress,com/