Fryma poetike e së dielës me poetin;Bekim KELMENDI

Një lot nëne

———————-

Atje në kodrinë një nënë në heshtje derdh lot

E, lotët e saj sikur lapidarin e djalit donin ta lajnë.

Derisa pikonin mbi atë vend, sakaq përvajshëm treteshin.

Kushedi, malli për nënën ndjehej brenda ku prehej ai.

Ndërsa nëna e shkretë pastronte aty këtu ndonjë degë të tharë të lisit plak,

Që i bënte hije të ëmblit të zemrës së saj.

E heshtazi dëgjohej dënesja e pastaj.

Dhe kthimi i saj ishte aq i rëndë sa toka tundej,

Këmbët si bindeshin të largohej nga aty.

Ah, edhe qielli fshehu rrezet e diellit

Që të dukej çdo gjë e ngrysur, ashtu si zemra e nënës.

Ashtu si loti i saj që ia turbullonte shikimin.

Në makinë nipi i vogël e pyet:

Pse moj nanush ndalon gjithnjë këtu?

Kam mbjellë një lis të madh shumë të madh.

Po pse po qan ? A mos të bërtiti kush?

Jo me nanushin jo.

Por po qaj se lisi thahet pa lotët e mi.

Ashtu siç është tharë zemra ime pa përqafimin e tij.

Dhe kështu të gjithë u bëmë me lot

Vazhduam rrugën po koka e mendja na ngelën në kodrinë

Te lisi i madh që me zor ia fali nëna të shkretës tokë

Sepse donte nën hijen e tij ajo të largohej nga kjo botë…

/www.QendraPress.com/