Fryma poetike e së mërkurës me poeten;- Bukurie BUÇPAPAJ

NANËS

—————————-

Në mes vargjesh pikon loti,

aq sa rreshtat ndiejnë dhimbje,

Dikush nënën atje në qiell të zoti,

E disa larg, s’ia ndiejnë erën.

Dita e asaj që mban gjenezën e kësaj bote

Në pëllëmbë të dorës përkund ninulla ,

Zanafilla ,yllësia që ndriçon në motmote,

Plagët shëron ,më ëmbëlsinë e fjalëve të buta.

Nënë , përjetësia e përjetësive,

Epokat zbukuron prania yte

Një ditë nana të zemërohet

Shembet paqja e kësaj toke.

Mjerë ai që nënës nuk ia diti vlerën

Sa e kishte t’gjallë atë lule të bekuar,

Ta duash ta nderosh

ke nderuar vetveten,

Nga nëna erdhe , nga nëna frymuar.

Mos lëndoni , mos e fyeni atë bekim,

Mos e vrisni ekzistencën e njerëzimit,

Rëndë zoti mbi ju do të bëj shpagim,

Një ditë të bardhë kurrë nuk do ta shihni.

Nënë o parajsë, o frymarrje o përjetësi ,

Vargu për ty shëndrin si sot e deri në përjetësi.

/QendraPress/