Fryma poetike e së mërkurës me poeten;-Nasia XHEMALAJ

Gjuha ime në çerdhen e shpirtit tim!…

—————————————————

Ja humba tingujt e gëzimit zemrës,

dhe ngjyrat e jetës mu zbehën,

si nëpër mjegull i ndjej, i shoh.

Këtu si një robot i pashpirt ndjek ritmin e jetës,

dhe përpiqem të jem një klloun i mirë,

për vendasit ,gjitonët , kolegët e punës,

për ata që shtetësinë time injorojnë.

Të njëjtin oksigjen thith si në vendlindjen time,

se vetëm atomi I tij nuk ndryshon ,

në të njëtin planet në rrugët e saj jeta ime,

me kryet pas diç kërkon.

Ndërsa unë po qafoj zakonet e përpiqem

të flas bukur gjuhën e huaj,

të dukem e njëjtë e barabartë,

gjuha ime si një nënë për të bijën që se shef me sy , vajton.

vajton në çerdhen e shpirtit tim si një foshnjë,

që pret duart dhe gjirin e saj.

E përkund ,I flas I nanurisë i këndoj ,

ta gëzojë dhe hopa në duar ta marr.

Por ajo më thotë se Odiseja kur mbërriti në Itak ,

thirri me të madhe në gjuhën e nënës së tij

-Itaka Ime !

Dallgët heshtën dhe malet oshëtinë njësoj !.

/QendraPress/