Fryma poetike e së mërkurës  me  poeten;-Shqipe BYTYQI

POEMA E TROJËS SIME

—————————

Duke pritë vendimin

ne të gjithë ngjajmë

në copëzat e historisë së thyer

në një mbështjellse dosjesh

ligj mbi tavolinën

e një zyrtari të lartë

që gjamën e burrave bën

brryle, nofulla, ballë, djersë

të qeshura krejt të ngrira

darka nën qiej të rrejshëm

dhe një vendim

që dridhshëm

Trojën time rikonfiguron…

Është e ardhmja e mexhave t’babës

t’gjyshit e t’Kostandinit

është e ardhmja e fëmijve t’mi

Në një univers paralel

mbase do isha princeshë e ishujve blu

ose grua e pafat në kontinentin e zi

kush e di çfarë do isha

por jo në këtë univers

ku vetëtimat djegin tokën time

e njerëzit bëhen gati për gjumë

gjumë dekadash, mbase shekujsh

nga frika se do jenë tē shtrënguar

të shohin jetën drejt në sy

të shohin një histori

që para syve tyre shkruhet

gjersa nuk ka asnjë kundërshti

për kokat që gënjejnë

mbledhur mbi tavolinë

se gënjeshtrën herët kishin mjeshtruar

të zgjuara dhe dinake

presin Trojën time në pritë

marrëveshjeve të detyruara

lojën e shkronjave bëjnë

Në tavolinën e madhe

makthi im

kishte mbërri

disa ditë para meje.

Të zhdukurit, të vrarët

të dhunuarat me gojë të qepura

qëndronin aty

medikamentet, stimuluesit

këpucët e hapave të ngathtë

qilimi kuq në rast firmosjeje

marionetat me fytyrë prej mumje

të gjithë ishin aty

dhe mbanin nga një mollë mbi krye

rreshtoheshin para shigjetarëve

50 me 50 gjasat

E tëra ish vënë në lojē

lufta e Trojës sime

falja e gjakut të viktimave

zhdukja nga kujtesa

sikur t’mos kishin qenë kurrë

bile edhe vrasja e mbetjeve mortore…

Kurrë s’i mësova

ato sekretet e vogla të zanatit

që në fakt vidhen

ato vendimet e pista, të parfumosura

se zaten

t’mos kundërmoj pisllëku

parfumi u zbulua!

Kurrë s’i mësova

ato mashtrime n’dukje t’vockla

arsyetime interesash regjionale, globale

hingëllima kuajsh para porte

aktvendime faljeje ujrash, tokash, malesh

të mbëshjella në letër vizlluese

rëndë-rëndë

të parfumosura

S’di pse u fiksova

pas lojës së shkronjave

shoh si vallzojnë mbi dosje

si ndryshojnë paragrafet, nenet

si riformësohen

unë kam ngecë mes dy rreshtash

aq shumë më shtypin nga jashtë

më zihet fryma brenda një teze

pastaj ato më bartin

në një kryerresht tjetër

një tjetër epokë

zgjidhja është e largët, e huaj

si shtëpi e pambaruar

e pakulm

si Trojë

në fatamorganë kthyer…!

/QendraPress/