Fryma poetike e së mërkurës me poetin;-Hatip HULAJ

NË KOHËN E VJETËR

——————————-

Qanë vajza për djalin

M’duket nuk qante kot,

Lotet e saj dalin nga zemra

Nuk janë lotë të rëndomtë.

Djali nuk pajtohet me arsyen

Për atë që vajza i ka dëftua,

E puthi një rrugaç me forcë

Kur mbushte ujë në krua.

Ik mos ti shoh sytë

Se më ke tradhtua,

Puthësh me të tjerët

Se herë s’je me mua.

E ç’të bëj unë e shkreta

Që duhet të shkoj në krua,

Ai “arushani” budalla

Me forcë më puthi mua.

Kështu ata u ndanë

Dhe kurrë më nuk u panë,

Vajza u martua me një plak

Djali murr dynjanë.

Kështu ishte atëherë

Në kohen e vjetër,

Vajzës po i doli fjalë

Merrte plak me mjekër !

/QendraPress/