Fryma poetike e së mërkurës më  poetin:Ragip GJOSHI

ÇOBANI DHE DELET

1.

Ç’të të këndoj më,këngët m’i ndrydhë trishtimi

Dorën ma përshkon lodhja,asnjëherë ligështimi

Gjuha më është zgjidhur,e gjakosur ndër stinë

Të palarat e çobanit t’i nxjerrë në shesh e lendinë!

Në një këngë më hyri çobani goxha gjakprishur

Kur dêgjoi ai lehje e kuisje qensh, duke yryshur

E kuptoj se ujku nê lukuni ka mësy torishtën

Në vendin ku qeni bëhet me ujkun ose bëhet ujk!

Çobani sharlatan e batakçi, hajdut i pa besê

Është shndërruar në një politikan pervers

Delet pa zë dëshiron t’i fus në një thes

Pazarin ta bëjë më lehtë kopenë ta shesë…!

2.

Kur populli çobanit, nis t’i duket si dele

I pafytyri,hyp në krye,thotë një mesele

Ai në skenë vjen i varfër,por s’del fukara

Në mbrëmje është varfnjak, në ag si pasha…

Ai kur hyn duket mjeran,dikur bëhet kërleshan

Shkatrron çka i del para,palla s’i han për vatan

Me servilë e faqeziu brenda natës bëri hatanë

Bëri pasuri,s’ia din ky çobani,s’ia din skajin

Është i pa tru,por matematikën e ka mësu

S’kishte çati mbi kry,bëri shtëpi e u pasuru…

Arma e ushtrisë,servilizëmi ndaj padronit

U ngjitën njëri past tjetrit, sikur pas vagonit

Do të thyejnë kokën si varka për betonit.

Me pompozitet e me shumë hipokrizi

Ngjau rrena e madhe ,që iu solli dhe pasuri.

Në udhën e vështirë-udhë e fitimit

Në udhën e rrenës-udhën e mashtrimit,

Në udhën e servilizmit e të aktrimit

Udhë e metodë drejt hajnisë e pasurimit.

Pasi rrena shpresa e pritjet lart ngrihet

Pastaj si në gjërsi deti i mashtruari hidhet.

Iu mbushet mendja se Narcisi është perendia

Iu lahet truri se tash si lumë do rrjedhë pasuria

Iu tredhet truri se tash vetetimthi vije dhe dituria

Iu mbushet koka se tash si shefi vepron gjithësia.

Sevilëve iu premtohet përmbushje në ҫdo dëshirë

S’ka rëndësi me punë a angazhim, e në ç’mënyrë

Të gjithë më pastaj të sigurtë kanë gradën servil

Të sigurt kanë titullin dhe diplomën e hajdutërisë

S’ka rëndësi a përmbushën shpresat e vegjëlisë

Kështu buron pasuria me virusin e pandemisë…

Kështu ngjau shtegtimi në udhën e hipokrizisë

Kështu u hapën shtigjet e reja të hajdutërisë

Gënjeshtrën e kanë emblemë të poshtersisë

Ata që kënaqin përditë varrosin ndershmërinë

Sata që buzëqeshin rrejshëm të keqes e hajnisë.

Kështu,përditë në Atdheun tim po lulëzon padituria

Ngrihet në lartësi rrena, lëshon rrënjët varfëria

Deri n’dyert e ministrisë hijenat kalërojnë

Natën puthin gënjeshtën,ditën rrejshëm aktrojnë

Si një strategji e shpikur se me tës shpërlahet truri.

Mjeshtërsht hajdutit i thonë njeri e diplomaci

Thua se s’ka më marrëzi, veç i ndershmi bën ҫudi!?

3.

Atdhe i dashur dikush po tenton ta godasin lavdinë

Horat e kombit,blozë e bënë krenarinë e nxinë.

Atje ndër varre heronjë e dëshmorë, bëjnë ҫudi!

Duan rë çohen nga varri,horrat nga dheu me i fshi!

Janë të shqetësuar tej mase dhe heronjtë e lirisë

Të gjallët shtirën vdekur,s’ia prishin tymin marriisë.

Në vendin tim e n’vendin tend, çobani është çmend

Ka harruar hallin për delet e tij, askunf s’gjen vend

Për dele,shpejt sikur ka harruar kujdesin baritor

S’bëhet bari ai që kurrë as kope,as n’verë as n’borë.

Duart e pista, delet një nga një i godasin në rrasht

Çobani i pandjenjë ua ngul thiken gjerë në asht

Paftyrësinë e shfaqë përditë,tashmë doli në dritë

Tok me pinjollët e Epokës së shembur doli në pritë

Pa pike turpi përbaltin e shajnë rëndë për çdo ditë

Duan veç qorra,një nga një, t’ua veshin çmenduritë!

Çobani” drejtesinë” e ka keshtjellë të pamposhtur!

Me balozet miladier,Vetingun e ka varrosur

Poeti duke vështruar të verteten në sy ,u rebelu

Keshtjellen e mashtrimit, çatizbuluar, do me rrënu

Kopeja me dele,kthetrave t’çakejve me shpëtu…!

Drenicë, më 2 korrik 2024

/www.QendraPress.com/