Fryma poetike me poeten:-Linditë Ramushi DUSHKU

Asht kangë e vjetër

—————————–

Kanga jem asht vaji zemrës që i lëshon udhë veç

syve t’ndritun me e pa dashninë.

N’ikje

fryma me rri ngulfatun

tash që kanga jem është vaji jot

thinja e parë në flokët e mija

shkon erës kah vjen zani

tu kërku përtej resh çdo grimcë arome temen.

Asht kang e vjetër

nja që e di fyelli melodinë

e nja, udhëtari i kohës që endet udhëve

t’këtij universi

dyert i qel me shu çdo gja, a me shti fill.

Ti vjen saherë

prej t’disaten herë mendjesh

nashta edhe rrotullue n’paralel

me i mësu fjalët

me i knu kangët

me i nal luftnat

…nashta edhe ma shumë njerëz me knue.

Me jetue.

Asht kanga e vjetër

ninulla e gjumit knue veshit

kur n’ikje janë vec mendimet,

asht kanga e vjetër n’kohën kur do me nis e kaluemja tu e

 pa sytë që shohin dashninë

atehere do t’jesh aty,

ki me ba atë çka koha grryen

siç grryejn gurët këtij qyteti pa sens!

/QendraPress/