NJE YLBER NË PAROS

———————————

Sa herë bie shi,

Këtu në ishull ku jetoj del një ylber.

Më ngjan si çudi,

Fillimin e ka te e imja derë.

Hapet qiellit urë,

Dhe ikën e humbet larg.

Kur fillon e bie shi,

Nuk mungon kurrë i tij art.

Është fëmijëria ime,

Që ndonëse nuk ka gojë.

Ikën qiellit me ngjyrime,

Dhe vjen që të më takojë…

Qiellit fluturon,

Nga fshati,

Që askush mos ta pengojë!

/www.QendraPress.com/