Në ditën ndërkombëtare të poezisë me poeten:Mimoza Gjetaj
PRES…
—————-
Një pjesë e historisë mungon ende
Përpara se të vijë mbrëmja
Dua t’i marrë një pjesë ditës
Të mund të të dhuroj pak dritë shpirti…
Edhe pse sot jam e lodhur
Dua të ndalem këtu para se muzgu
Të na i mbulojë buzëqeshjet
Me pelerinën e territ…
Tej bregut të qetësisë
Ndjej zhurmat e sirenave
Që si të tërbuara
Torturojnë trurin tim
Nuk e di…nuk e di si mund t’i duroj
Mes mijëra arsyeve kërkoj heshtjen
E shikimeve që bie si shi midis nesh
Si një vetëtimë në mes stuhisë
Buzëqeshja shpërthen si një dritë e fortë
Si një mjegull gri mbulon shtegun e ballit
Që e mbështes rreth shpirtit tim…
Pritjes që s’më lë pres një sinjal
Përgjatë detit të agjentët
Të engjëllit të ëndrrave të mia…
Pres që çdo gjë të ndryshojë
Ëndrra me shpresa të reja pres
Pritja nuk do jetë e përhershme
Ndërkohë kërkoj paqe dhe qetësi
Të mos mbesim peng i ëndrrave
Derisa shikimi yt kryqëzohet me heshtjen time…
Pres…
T’i mundim të gjitha largësitë
Me përkushtimin për hyjnoren…
