Poezi festive në ndërrim motmotesh me poetin.-Rexhep HOTI

Për Miqtë e fjalës!

—————————-

Miqtë e fjalës i kam

Si ajrin që e marr në çdo çast

E takuar nuk i kam kurrë.

Kanë gjykim hata ata,

Shijen ua lakmon pija e perëndive;

Nën belin e kuptimit u shfaqet riti i përtëritjes,

Si uzinë kromozomesh në gjithësi!

Miqtë e mi rrojnë përjetësisht me leximin;

E prek,

Shpirti i tyre i zhvesh misteret e fjalës në etër,

Si i dashuri i Rozafës me besën e dashurisë,

Vrapojnë me ndjenjat e mendimit si fëmijët,

Në vallëzimin e artit ata janë mbretër.

Lozin pa kufizime në arenën e mendjes,

Gjersa hapin e terin përjetësisht

Në tryezën e hapësirës së paskajë,

Në atë botë ku gjithçka është e lirë;

Marshimi kryeneç i vargut ju hyn në shpirt

Asnjëherë nuk ju thotë lamtumirë!

Kur të jeni mërzitur me mua,

Ah, di të jem i pakujdesshëm ndonjëherë,

Vagabond,

Por edhe në formë atomesh po të jem duke shpërthyer diku,

Te ju do të kthehem

T’ju varë nga një mahi të padukshme nëpër buzën e shpirtit,

Në mrrola a buzëqeshje frymëzimi t’ju miklojë;

Shija të mos shterojë nëpër rrugët e mendimit,

Gjurma e hedhur nga stuhia e stinës të rrojë.

/QendraPress/