E diela e 7 poezive dhe 7 poetëve; Rudi BERISHA

NË KOKË MBAN PLISIN SI NJË KURORË BARDHËSIE

(Bekim Berisha-Abeja)

1.

Lëviz era e flladi bie mbi fytyrë të trimit

Hapin e bënë nëpër dritë të hënës së qiellit

Nata kthehet në krisma lufte për liri e atdhe

Bekim Berisha po rrugëton me pushkë në dorë

Nëpër tokën e bekuar e të pagëzuar Kosovë.

Nuk ka djall që e frikon trimin e betuar në flamur

Abeja në shpirt e zemër mban ngjyrën kuq e zi

I fut frikën armiqve serbo-sllav Karpateve të mallkuar

Që po duan të mbajnë tokën tonë të pushtuar me luftë

E lufta e shqiptarit përherë ka qenë goditje për armiq.

Abeja që nga pluhuri ngritët për t’i dal zot atdheut

I etur e i mbushur zjarr baruti që të godas armiqtë

Goditja e tij ishte rrënim e rrëzime për dhé të hijeve

Të sllavo-serbëve e të hapave të tyre me gjak fëmijësh

E trimat si Abeja i dalin në ballë e luftojnë për çlirim.

Malet lartësohen e toka mbushet me këmbë çlirimtari

Abeja po ecë andej nëpër shtigjet e shqiponjave të atdheut

Në kokë mban plisin e bardhë por si një kurorë bardhësie

Në gjoksin e ti ka gjakun e shqipeve mbi kodra e bjeshkë

Më shkronja të arta Bekim Berisha qëndisi Mëmëdheun.

2.

Jeta si dhimbet trimit për çlirim dhe liri të atdheut

Vdekjen e shkruan Abeja në gurin e bardhë me gjak

E gjaku kthehet në forcë për rrugëtimin e çlirimtarëve

E mbi tokën tonë në mëmëdhe po lindin lulet e kuqe

Të ujitura me gjak për lirinë që presin për të marur nuse.

Juniku t’i ruan gjurmët e luftës tënde o komandant

Kur në Dukagjin po këndohet kënga me tinguj çiftelie

Nën zërin e bukur të këngës shqipe dëgjohen krismat

Dëgjohen krismat e pushkës tënde Bekim Berisha

Që me breshëri plumbash po dridhje një Serbi.

Mbi tokën e Junikut nëpër çdo shteg të vjetër

Janë hapat e tu prej një çlirimtari të betuar në fitore

Që në gjoks përjetësisht mbajte flamurin kuq e zi

Me atë flamur që në ditën e rënies e ngritjes tënde

Të mbuluan fytyrën ty o dëshmor Shqipërie.

Kur që nga nisja ju ishit mbuluar me bardhësi

Në kokë mbanit shallin e një rugovasi të vjetër

Që ai shalli i bardhë të jetë paqe për të përjetësisht

Kur në rënin tuaj Abeja dëshmor për çlirim dhe liri

Të mbuloi trupin tuaj të përgjakur me një bardhësi.

Mbi baltën e atdheut tani të shtruar me kocka guri

Gjaku i trupit tënd Bekim ka ujitur ato rrugë atdheu

Sot ju jeni kthyer në dritësim e frymëzim për ne

Nga veprat tua e trimëria juaj si një luan i vërtetë

Që frikën se dite e vdekjes i the ti mirë-se-vjen Unë jam Bekim Berisha-Abeje që luftoj për atdhe