E shtuna poetike e mesdhjetorit me poeten;-Brixhilda DEDE

DIMËR I SAJUAR

—————————————

Dimër i sajuar, a s’ më thua,

Përse vesh gjithmonë pallto gri?

Përse vëngër përplas dyer

e shqyen dritare shpirti?

Unë me zjarrin e zemrës ngrohem,

Se pyje të tërë u dogjën e hare.

Grasatoj e vais kyçe,

Jam njeri, njeri me halle.

Ç’ farë gjynahesh paskam bërë?

Mbetur jam pa ujë e dritë.

Dashuri fala veç në jetë,

Të verbëritë dhënë të mijat sytë.

Thashetheme mos na sill,

Je bërë stinë mëkatare.

Si kusi e çpuar derdh ndryshqe,

përzierë lot e plagë vrastare.

Mos më nxirr jashtë kufijve, si ciklon e babëzi.

Rrënjët aty kam denbabaden.

Mërguar, larg,..

Me gjakun tënd në gen.

/www.qendrapress.com/ ———————————————–