Fryma poetike e së dielës me poetin;-Milazim KRASNIQI

 KOKA E BANUSH KAMBERIT *

—————————————————-

Më këputën nga trupi me sharrë

Dhe më futën në një torbë,

Trupin e tërhoqën oborrit zvarrë

Dhe e lanë të dergjej mbi borë.

Nuk di kështu nga po më hupin,

Në Kragujevc a në Beograd

Një kokë që nuk e ka trupin

S’kanë pse e zhdukin kaq larg.

Nuk jam koka e Ali Tepelenit**

Që tronditi një perandori,

Jam veç koka e Banush Kamberit

Fshatar i thjeshtë, në pleqëri.

Por, për asgjë nuk më pyet njeri,

E si mund të të pyes krimineli?

Udhëtoj futur në torbë nëpër Serbi

Ndoshta deri sa të këndojë gjeli. ***

Pastaj nga t’ia mbaj, ku të shkoj

I ngrirë në tepsi me mjaltë? ****

Unë kam dëshirë të fluturoj

E të kthehem në Reçak.

Të kthehem e të gjej trupin tim

Ta gjej veten time të vrarë,

Edhe të shihja me sytë e mi atë krim

Që lanë prapa këta barbarë.

Por, s’fluturon një kokë e prerë

As nuk ecën pa kokë një njeri.

Përveç më legjendat serbe, që saherë

Rishfaqen, na therin e na vrasin përsëri.

22 dhjetor 2015

 /www.QendraPress.com/