Fryma poetike e së dielës me poeten;-Antigoni PRIFTI
Lotët e Shtatorit !
**Për Ty lotuan dhe fijet e barit **
…**fillim Shtatori ishte atëherë ,
Ti u bashkove me vjeshtat , ato jane gënjeshtare,
here te bëjnë te qeshesh ,
hera – here’s te bëjnë te qashe !
– Shtator ishte atëherë,
mot i thate,
pa ere,
pa shi ,
vape,
qetesia sebashku me dhimbjen ngadal ,ngadalë pushtonin shpirtin tim !
Nje ze me thirri ne emër ,
dola rrëmbimthi ne ballkon ,
aty ishin vetem lulet ,
asnjegje tjeter !
Ne lulet e mia pash disa pika vese ,
¢udi !!!
– ngjajne me lotet e nje gruje ,
kur qane ne fshehtesi , me hapa te ngadalta
u afrova ,
ne menyre ledhatimi ,
me doren qe me dridhet u mundova te fshije ato pika vese ,ku me prisnin mbi petalet e luleve ,
ohhh , pa kontrolluar dora e lagur ,
u fshi ne fytyren time !
Te kerkoj por ,s’te gjej dot ,te therras, s’me pergjigjesh ,
ku je vall ?
– Pas pak , nje telefon me ¢orjentoi …
– Ate mbasdite ,
rrezet e Diellit ne dhome cane murin ,
dhane nje shkelqim te pa pare ne fytyren Tende,
befas
ne dhome vjen nje zonje e pa njohur ,
Ajo ,mbante ne duar disa ikona ,
e pa fjale la nje ikone ne jastekun tende dhe u largua !
Dielli ishte ne te perenduar duke lene mbrapa ate , gjyren e zjarrit te ngatërruar me ngjyrat e ylberit
– ne u befasuam , ndjenjat tona dhe lotët e Tua shpresën e tradhtuan !
– Ata lote ishin fjalet qe doje te lije mbas !
As lamtumir nuk na the , me domethënie se nuk u largove asnjëherë nga ne ,
– Dhimbje qe nuk shprehet me fjale
– dhimbje qe nuk peshohet me kandare
– dhimbje qe nuk matet me hapa as me kilometra Jo
– matet me zemër dhe me shpirt ,
e megjithatë jeta ime ndryshoi krejtësisht !
Nga malli i pa ¢muar,
mare kitarën dhe luaj atë melodi ,
ku Ti me shoqërojë me një vallëzim te ngadalte ,
me ngjanë sikur ,
Ti je këtu , me mua , pastaj ,
fap – me largohesh ne heshtje ,
qe ajo me vret , me copëton ,
nuk me zhduk ,
me jep force ,
atë force dhe guxim qe le mbas !
Nga mungesa jote , ata lot akoma me shoqërojnë,
bashkohen me lotët e mi dhe aty ¢çmallemi përsëri ne heshtje !
Une akoma vështroj rrugën e largimit Tende duke lene mbase dhimbjen ,ne sy te lotuar ,nenmelidine e vajtimit te kitarës time te asaj dite **
– Ehhh ….
– 2 – Shtator – 2004 ishte atehere
/www.qendrapress.com/
