Çaste poetike të së martës me poetin;Qazim THAÇI

Një kujtim që s’mund të vdes

 ———————————————

Unë të kam dashur çmendurisht dhe pa kufi

I vetëdijshëm se dashurit nuk jetojnë përjetësisht

E di se fajësish të dashurova çmendurisht deri në pavdekësi

Të desha me codin e besës kur kënga kishte fjalën e madhe

E duakgjinse u pata betu në gurin e besimit si kult i dheut

E shtegballit tim pata shkruar emrin tendë si vulë dashnie

Më parë vdekjen e kisha ëndërruar se sa ty të të them lamtumirë

E guri i besës rri ende pezull në besën e madhe tashmë kujtim

E di se mesnatës kur si besohet kur e pret ferkun e agut ditor

Me peshën e ëndrrës për një kujtim që s’mund të vdes

 /www.qendrapress.com/