Çaste poetike  me poeten:Rakela ZOGA

Ndodh!

———————–

Nuk ka ku t’i shtrijë, dhimbjet e vetes.

Si ka mbetur, asnjë qilim lëkure në trup.

Ju vyshkën duart e flokët ju thinjën,

Dikur fluturonte e i hapnin rrugë.

E mbaj mend, si u dashurova ca vite.

Ashtu si di unë vetëm ,nga larg.

Ish kaq i bukur e me sy të përpinte.

Ç’do mbrëmje e mbaja, mes ëndrash në shtrat.

Njëherë ju afrova, me lotin e mallit.

Puthmë në faqe i thashë atë çast.

Ai i habitur me kapi duart.

Sa turp më erdhi, ika me vrap.

Kanë ikur vite, po kurrë se harova

Zemra e tij më mbeti kujtim.

Ndodh të jesh e dashuruar në ajër.

Si ndodh të vdesësh dhe pa dashuri.

*******

Rakela Zoga

/www.QendraPress.com/