Çaste poetike me poeten ; Shukrije GASHI

Braktisur nga njeriu e Zoti

——————————————–

Lumi i shpirtit tim sërish sot

doli nga shtrati trandur nga kujtimet

magjia e andrrës kurrë shpalosur

bëshëm nga frika e ngopjes me shijen

e saj në fundin pelim e thartë

tinëzisht ma vodhi qetësinë

paqen e dhimbës s’ bukur shqip

thurur thjesht kurorë lulesh maji

si shpirti i dashnisë veshur me mornica

hutimi e gaz pafajësie n’ vlimin e saj

u çmendë n’buzët e heshtura ndjesia

e malli u zhgreh n’ vaj si dje

jo nga ligësia por nga turpi i heshtjes

Për puthjet nën pikla shiu vjeshte

veshur me stuhi nuk t’maj mëni

e mos baj dert se jam e fortë

si shtërgatë n’ stuhi

ani pse zemra gjithë do të m’dhembë

jo nga frika e vdekjes por nga

nga pikëllimi i harrimit për ty

pas ikjes time nga kjo botë

kush m’ thuaj kush do t’ merret

me andrrën tonë që nuk erdhi kurrë

bëshëm n’odat tona

Veshur me sytë tu në asnjë stinë

etja ma paksoi mallin për ne

as n’mpirje venash dremitur

rrugëtimit fillikat shtigjeve

që i njohu askush n’fahuan e dyzuar

mbështjellur me aromë dheu pas shiu

tkurrur ftohtë trishtit për fjalën e pa thënë

rrënqethejeve n’ lëkurë netëve pa gjumë

n’ cilën kohë ta varë vargun e njomës Liri

andrrës që ka harruar të flet shqip

ç’moti edhe nesër

në vendin e mohuar nga vetvetja

popull i hiçit mumie

shkundu nga gjumi i vdekjes

shtatore vegjetimi vendi im

braktisur nga njeriu e zoti…

/www.QendraPress.com/