Çaste poetike me poeten;-Shqipe BYTYQI
FOL
——————–
Të jesh
kur fryma e të qenit të vret
kur çdo gjë rëndon dhe tërhiqet zvarrë
e ti nuk sheh dritë as në fundtunel
Të flasësh
kur çdo drejtësi ta kanë vrarë
kur Hamletit i thua hesht
njëjtë është, jam ose nuk jam,
kur ndjen, trupi filloi nga thembrat të vdesë
kur retinat ngrihen në ajër
kur dhembja mpihet e nuk dhemb më
e ti vegjeton nën lëkurën tënde t’akullt
Ta vendosësh
botën në bosht
ta bësh t’sillet sërish
paçka nëse bota t’ka marrë mëni
kafshatë që s’kapërdihet
vetëm vdekja s‘gjalli është
Të ngritesh
edhe po ndjeve
përgjërimin e gjetheve që bijnë
zbehjen e ngjyrave deri n’tretje
paçka, nëse edhe ti re
ti s’je gjethe
ti je frymë
shkund pluhurin, ngritu…
Të kanë gënjyer kur thanë
vetëm të çmendurit ëndrra kanë!
Beso,
ëndrrave u dalin krahë
/www.QendraPress.com/