Çaste poetike me poeten:-Mimoza ÇOBO

GËRSHETAT E NËNËS

——————————–

Ruaj ende në retinë gërshetat e tua,

o shpirtargjendja,nënokja ime ,

ndonëse thinjat ballin kanë zbukuruar,

gërshetat çuditërisht aty kanë lënë hije.

Ruaj ende në memorie,gërshetat me vesë,

kur rendje fushëtirës së Myzeqesë,

shaminë e hollë,kur shkiste supeve,lehtë,

gërshetat e gjata derdhur barit të blertë.

Kujtoj gishtat me kallo,pa unazë floriri,

kur thurnin gërshetin sa zbardhte agimi,

fëshfërimën e flokut ,melodi shushuritëse,

ardhur nga mugëtira e largëta të lashtësive.

Para syve më shfaqen gërshetat e tua ,

derdhur fustanit të pëlhurtë lasdruar .

Por ,kur preknin majën e grurit të lulëzuar ,

im at thosh : Ah ,këto gërshetat e tua ,grua !

Se ti s’kishe gërsheta , si gjithë gratë e tjera ,

i thurje rreth ballit ,si gjyshja ,e ndjera ,

herë dukeshe , si Shota ,me pamje prore ,

herë faraonësh , me pamje amazone .

Ruaj ende në retinë ,gërshetat që doja pa masë ,

ku thurej ëmbëlsia e dhimbja bashkë ,

aromën e baltës së bardhë e të kënasë ,

nxjerrë nga gjethet e bimës së lashtë .

/www.QendraPress.com/