Çaste poetike me poeten;-Lola SHEHI

GABIMI

——————–

S’di sa e trazuar paskam qenë sot,

Të kam marrë në telefon s’di sa e sa herë.

Nën mjekër trishtueshëm mbaj telefonin,

Me shpresën se pas thirrjes së humbur më merr.

Më bren meraku, pakuptueshëm kafshoj thonj e buzë,

Dhe turfulloj e gjëmoj si det i tërbuar.

Një lot zemërak, derdhet rrebesh mbi bluzë,

Po mendja s’e kupton që ka gabuar.

Mesazhi zanor, personi është jashtë zonës së mbulimit,

Më ther në ashtë e më sëmbon në zemër.

Shikimi mjegullohet si dielli mbuluar me perde prej reshë,

E s’kuptoj se n’tastierë kam klikuar tjetër emër.

E zbehem, e mpihem, e fryma më mpaket,

Me zemër në dorë uroj të jesh mirë!

Buza digjet ethesh, rremat e syve më gjaken,

Mollëzat e majëgishtave, mbi tastierë ngrirë.

Flak telefonin, e rimarr sërish,

Me duart që dridhen e afroj pranë zemrës.

Ah baba!

Dashuri – urrejtje ai gabim në ag,

Se dora kish klikuar mbi emrin e nënës!

Dhe pres e pres të dëgjoj zërin e saj,

Mes ëndrrës… e zhgjëndrrës…!

Krahërori bëhet dallgë si deti shtatë ballë,

Nga rrahjet e pabindura të zemrës!

/QendraPress/