Poezi per Detin

——————————–

Mos e kërko në harta — kam fshehur detin

në gishtërinjtë e një nate pa emër.

Në frymën time mblidhen rrugët e tua;

prej andej vjen drita që s’ka kthim.

Deti rreh në mua si një zemër e lashtë,

shkumë e kaltër më shënon qiejt e humbur,

e çdo valë është kujtim që s’harrohet,

një përqafim i fshehur në qetësinë time.

Unë jam bregu yt i padukshëm,

ku hëna vjen të pushojë sythin e lodhur.

Det, më flet pa fjalë, më rrit pa kufi,

dhe unë tretëm në thellësinë tënde si këngë

/QendraPress/