Fryma poetike me poeten:-Adifete SHITI

Lulet e Dashurisë së Heshtur

————————————-

Lulet që dikur dhuroheshin për dashuri,

Sot i gjen nëpër varreza,

Sikur dashuria të ketë vdekur

Bashkë me shpirtin e plagosur.

Ndjenjat që dikur shfaqeshin buzë lumit,

Sot janë bosh,

Si kafeja e hidhur e mëngjesit,

Që pihet më shumë për kujtim se për shije.

Premtimet që dikur bëheshin për sytë e bukur,

Janë shndërruar në fjalë të ngrira,

Që s’kanë më zë,

As dritë për të ndezur një zemër.

Por diku, nën dritën e një nate të qetë,

Dashuria ende merr frymë,

Në heshtjen e atyre që ndjejnë pa folur,

Në sytë që kërkojnë një shpresë të vogël,

Si një lule që guxon të çelë

Edhe mbi dheun e ftohtë të kujtimit.

Por edhe në zemrat e thyera,

Nje shenjë jete shpërthen ngadalë,

Si dielli që ngre horizontin pas shiut,

Dhe lulet e dashurisë së heshtur,

Fillojnë të çelin përsëri,

Të kujtojnë se dashuria s’vdes kurrë…

Vetëm fle pak, për t’u zgjuar më e fortë.

/QendraPress/