Fryma poetike e së mërkurës me poeten;-Lola MEÇAJ

Edhe sot… gjallë

—————————-

Se di cila ditë do jetë pa frymë

Fundi të tund shaminë e bardhë dorëzuar

Sytë do hapin portën e lotit,

derdhur prurjet,mbledhur viteve

Toka jote e ardhëme më rëndon mbi shpinë,

e lagësht më rri në pritje

S’e harroj dot mosputhjen tënde,

muret ngritur si t’i rrëzojmë

kurrë s’i pash të mbyllura ëndrrat e bardha,

isha dje dhe kur s’isha,

ngjitur me qiejt e dhembshur

Po ti lerma shpirtin në paqe,

ankthi shlauar mbi kalë të bardhë,

trok pa kohë

Netëve të gjata që s’gdhihen,

u mbaj vesh të rrahurat e zemrës

Të parën grua shoh rrugicës së mekur

më thotë; edhe sot gjallë i ke!

Lola.Meçaj

/QendraPress/