Çaste artistike me shkrimtaren:Mimoza Xhaxhaj

… Ne nje ngaterrese telefonike , ne anen tjeter me pergjigjet nje ze burri , me nje timber zeri te vecante , njeheresh edhe i fuqishem edhe i qete .

Kur u prezantua , vertetoje me se miri identitetin e tij … ishte prift !

Vertete u impresionova , zeri i tij sikur percillte energji e te jepte nje ndjesi qetesimi .

U beme miq e s´harronte t´me pershendeste cdo mengjes ,

keshtu qe e nisja diten plot energji e me bekim dhuruar prej tij .

– Ai te mahniste kur niste te tregonte dicka dhe dinte ti demostronte bukur gjithe c´dinte e kishte .

Sa me shume kohe kalonte aq me shume isha e mbrekulluar

dhe njeheresh e dashuruar me zerin e tij te vecante …

* * * * *

… Sa kishim ardhur ne nje vend Europian dhe ne ate kohe isha e divorcuar e jetoja me djalin tim te vogel . Na kishin vendosur ne nje pension te vjeter ne nje fshat te humbur . E quaja te humbur se aty s´kishte as nje dyqan apo dicka tjeter argetuese a ku di une … biles as doktore s´gjeje . E vetmja qe kishte ishte telefoni ne cdo dhome . Mbaj mend qe ishin te pakte ata qe kishin lidhur linjen .

Aty cdo familie kishte jo nje por secili nje makine dhe kjo jo per luksus por si mjet i domosdoshem jetese dhe me e keqja , as qe behej fjale po te shihnin rruges te te merrnin .

Kjo ishte arsyeja qe e quajta te humbur kete fshat se shkollat , doktoret , dyqanet e cdo gje tjeter ishin 9-te km large .

Cdo mengjes vinte autobusi qe merrte femijet e shkolles e te kopeshtit dhe na merrnin dhe ne me vete dhe kthehej ne pese pasdite . Keshtu qe po te duhej te beje pazar qe ishte e domosdoshme , duhej te kaloje nje dite te tere ne qytet . Aty kaluam peripeci te pa fund-me .

Pas gati tre vitesh me erdhi letra per kthim . Te dyja qeverite kishin bere marrveshje … Tirana ja kishte shtruar me dafina tani qe ishte Demokracia .

Na trasferuan ne nje qytet tjeter ku na mbanin te izoluar per gati tre – kater muaj .

Nuk do te me kishin kthyer por qe nga fillimi ardhja ime ishte e dyshimte . Mezi kisha gjetur nje pashaporte , ku vetem fotografia ishte e imja . Identiteti ishte i nje personi tjeter dhe kjo beri te me dilnin vec probleme e ngaterresa .

Personi ne fjale ishte kthyer si njeri me precedent penal . Kur me morren shenjat e gishtave , kembengulen te tregoja se kush isha .

Eh … kesaj i thone te blesh belane me lek .

Kthimi do te me fuste edhe me thelle ne borxhe . Ne kamp na paisen me pashaporta identifikimi dhe pa lajmeruar ne mes te nates vinte policia e te percillte drejt e ne Aeroport .

Sa vinte numri i emigranteve zvogelohej . Tani ne qe kishim ngelur numeroheshim me gishta .

– Nje nate ndodhesha ne infermjeri se kisha djalin me temperature te larte . Me lane dhe mua ate nate te qendroja afer djalit . Me kishin prure dhe nje krevate portativ .

– Isha shtrire po gjumi s´me kishte zene , vec kur degjoje zhurmen e nje makine . Nga dritarja sa dallova makinen e policise , filloj te me rrihte zemra nga frika .

Eh … thashe me vete , kaq e pati dhe emigrimi .

Do kthehesha po ku do shkoja , kisha gati tre vite qe endesha neper bote ne lecka ne kurriz e me nje femije te vogel .

– Ktheva koken nga djali e thashe ze ulet : – pse kaq te pa fate te jemi biri im ?

Degjova zera dhe pashe emigrantet qe kishin mbetur ne kamp shoqeruar nga policia . Te shkretet te pergjumur e me femije ne krah , terhiqnin kush kishte ndonje valixhe a cante me rrobat e trupit . Kur i pashe ashtu mu dhimbsen , mes tyre shihja dhe veten . Zemer ngrire prisja nga momenti ne moment te trokisnin ne dere . Nga dritarja s´po shihja me njeri e as makinen e policise . Ate nate e gdhiva ne dritare .

Si u zbardh kisha frike te dilja jashte , me dukej sikur do e prishja kete magji fati . Na kishin harruar , ktheva koken nga djali qe vazhdonte te flinte dhe mermerita : – Ti na e prure fatin bir .

E mblodha veten dhe ajo shkendije gezimi me mbeti ne gryke .

Ne s´dinim ku ishim … fshehur nga syte e te gjitheve , te izoluar brenda nje dhome infermjerie me nje femije te vogel qe s´te kuptonte ti shpjegoje qe s´mund te dilnim dot jashte .

Puna e pare mendova te blija dicka para se te zgjohej djali me ato pak leke qe kisha kursyer . Dola me shume kujdes nga pjesa e pasme per te kapanoni te merrja valixhen po qe se ishte akoma poshte krevatit . Sa hyra , zbrazetija e kapanonit me trembi e s´di pse mu duk i gjate pa fund ?

E morra valixhen me te shpejte e ika nxitimthi sikur me ndiqte njeri .

Kur po kthehesha pashe qe cdo gje ishte e mbyllur e ishte e pa mundur dalja .

Erdha rrotull e mezi gjeta nje cope derrase . Ne pjesen e pasme qe dhe s´binte ne sy hapa nje vend sa te dilja . Mundohesha ti vija kampit rrotull qe te mos bija ne sy . Per fat te mire dyqenet ishin jo me larg se 500-600 metra . Cdo dite me veshtiresi hyja e dilja per gjerat me te nevojshme .

Sa fillonte te errej dilja me djalin dhe vinim rrotull brenda kampit .

Perserritej e njejta gje cdo dite , te ngujuar brenda asaj dhome dhe per nje moment se di as vete pse mu kujtua “Ana Franku” ?!

– Ndoshta nga ky paralelizem ?

Nje dite u tremba sa s´thuhet (duke u kthyer nga pazari me trastat me ushqime) kur ndeshem me nje djale te ri . Si duket do te ishte ndonje pergjegjes a ku di une por edhe ai nga ana e tij shtangu .

– Si u afrova mu drejtua habitur : – po ju pse ndodheni akoma ketu ?

I tregova me koke nga femija qe doli menjehere (si duket do t´me kete pare nga dritarja) . Djali sa pa te panjohurin u kthye menjehere mbrapsh duke u mbyllur ne dhome . E kisha porositur , te mos dilte nga dhoma der sa te kthehesha une . Qe ta merrja me vete femijen do te binim edhe me shume ne sy .

– I tregova si kishte ndodhur qe isha akoma gati dy jave aty .

… Edhe ai vete s´dinte cfare te bente me ne .

Nxorri telefonin dhe po kerkonte te komunikonte me ndonje njeri por telefonata e pare s´ju pergjigje .

S´po fliste per nje fare kohe dhe po vinte tutje-tehu i menduar kur pa pritur u ndal , me pa ne sy e pyeti : – Keni ndonje te njohur ketu ?

– Jo … ju pergjigja menjehere .

Ngriti supet dhe nxorri perseri telefonin . Sa po i binte nje numri e nderpreva duke i thene : – ju lutem mund te me ndihmoni ti bini nje numri dhe nga canta nxorra numrin e Priftit . Edhe kete here as njeri s´pergjigjej dhe pse i ra gjate .

Edhe ai mbeti ngushte e s´dinte c´te bente me mua .

E fundit ishte te me dorezonte ne polici .

-Ju luta te flija edhe nje nate aty sa te lidhesha me Priftin . Nuk njihja kerkend ne kete vend te huaj .

– Te nesermen erdhi heret e me tha se kishte gjetur nje zgjidhje .

Kishte biseduar me ato te Karitasit (qe si nene me femije e vetme ) te me ndihmonin .

Mora valixhen , djalin ne krah dhe u nisem . E falenderova dhe kur po ndaheshim per siguri me dha numrin e telefonit te tij . Murgesha ne moshe na shoqeroje per gjate nje koridori te pa fund-me dhe kur arritem , na tregoje se ku do te flinim . Dhoma ishte e madhe por me bene pershtypje krevatet ishin shume te ngushte dhe te gjithe te rregulluar ne menyre perfekte . Cdo gje rreth e rotull ishte e bardhe dhe tek koka e cdo krevati gjendej nga nje kryq . Cdo gje e bardhe dhe cimentoja poshte sikur i jepte edhe me ftohtesi dhomes .

Na dhane dy krevate ne fund te dhomes dhe si iku murgesha nxorra nga valixhja nje rrip fustani dhe nje bluze te vjeter te djalit dhe lidha dy krevatet , mos te me binte djali naten .

Djali se kishte marre akoma veten e me te shumten e kohes flinte .

Vetem nje nate qendruam aty , te nesermen erdhi nje grua ne moshen time te na merrte . Ne makine mi sqaroj te gjitha se ku do te na conte . Ishte nje ndertese dy kateshe . Ne katin e pare ishte nje salle e madhe ku shihnin televizore e perballe saj nje tjeter po aq e madhe per te luajtur femijet . Ne nje cep me zuri syri nje biblioteke dhe shumica me libra per femije , me ato libra qe i lexoja djalit mesova dhe gjuhen . Sa u ngjitem ne katin e siperm perballe ishte kuzhina e nga te dyja anet kishte dyer te mbyllura . Shoqeruesja me prezantoje me dy grate qe gatuanin ne kuzhine . I pershendeta me koke dhe degjova shoqerusen , ketej e hapi nje dere .

Ne dhome ishte nje trevat tek me komodine dhe nje tjeter per femije , nje tavoline me tre karrike dhe nje si dollape se gjysma ishte me regale . Vendosi nje zarf ne tavoline duke me thene se ketu keni leket per kohen qe do te rrini ketu dhe do te rrini der sa t´ju gjejme nje banese . Kur po dilte u kthye dhe pyeti , nese keni ndonje te afert , ju cojme edhe atje te jetoni .

Rruges ndaluam ne nje supermarket dhe bleva gjithe c´na nevojitej . Djalin e zuri gjumi si me suste dhe dola te pregatisja dicka se vertet isha e uritur .

U pershendeta me grate duke ju prezantuar . Njera ishte nga Domenikanishe Republik , nje grua plot humor e qe na u poq muhabeti qe ne fillim e e vazhdojme shoqerine der sot .

Edhe ajo kishte ikur nga burri se ja trajtonte keq femijen e prure nga martesa e pare . Te gjitha grate aty kishin pothuaj te njejtat probleme .

– Vendosa te rrija ne kete qytet te bukur me nje keshtjelle te madhe qe i jepte dhe emrin qytetit . S´me pelqenin qytetet e medha se ndihesha e humbur brenda tyre .

– Nje e nga nje cdo dy jave rregullohej nje nga grate . Erdhi dhe rradha ime , apartamenti sa ishte rinovuar e dukej si i ri . Habitur u thashe : eshte i gjithe i imi ?

Vetem kur me dorezuan celesat besova qe gjithe ajo shtepi e madhe ( qe ishte baras me apartamentin ku jetoja me familien kur isha vajze ) ishte e imja .

Grate e ndara me femije kishin prioritet dhe menjehere gjithe gjerat u vendosen ne vendin e tyre . Djalin e coja ne kopesht dhe mua me afruan nje shkolle profesionale .

Gjithe kete kohe e kisha provuar disa here Priftin por pa rezultat . Disa here nga gjumi me kishte zgjuar duke e enderuar . Se harroja dot ate njeri me ate ze te magjishem … sa dhe flirteve su pergjigjesha .

Me miken Domenikane u beme si motra e cdo fund jave organizonim dicka se dhe femijet ishin gati ne nje moshe . Ne pagezimin e djalit me zgjodhi mua si nunen e tij . Kishat katolike s´tolerojne ketu , duhet me patjeter te jeshe nje katolike e mire qe te jeshe Nun … kurse e kunderta ishte me Kishen Evangjeliste . As qe i interesonte kush ishe ( te gjithe i konsideronte njerez te Zotit ) .

– Me vite u integrova ne jeten e ketueshme dhe pas 8-te vitesh , u bera qytetare e ketij vendi me te gjitha te drejtat .

Kisha rene ne mendime me filxhanin e kafese perpara , ishte zilja e telefonit qe me permendi .

Tani e kisha prefeksionuar gjuhen e s´pergjigjesha me rendom “Alo”

– Sa thashe emrin , direkt ne anen tjeter degjova te me pershendeste pas kaq vitesh , vete ai … Prifti .

– Nje rrenqethje me pershkoje gjithe trupin dhe vete si shpjegoja dote keto ndjesi qe me kapnin , sa here qe degjoja zerin e tij .

– Mendoja se te kishin kthyer se nuk lashe vend pa te kerkuar dhe ishte vertet rastesi qe te gjeta .

– Me kishin ftuar ne nje seminar dhe po kerkoja emrin e nje miku kur ndesha me emrin tend .

E lame te takoheshim ne fund jave dhe kur po e mbyllte telefonin , degjova te thoshte : – kesaj radhe s´do kete dicka qe te na ndaje …

* * * * *

E kishim lene te takoheshim ne nje kafe me emer ne qender te Qytetit .

Si mund t´ju njoh … apo do ishte me mire te mbanit dicka ne dore , nje gazete a nje liber …

– Dhe pse jo nje tufe me lule , u hodhe menjehere Prifti .

Gjithe javes kishte bere nje vape e pa e pazakonte per muajin Prille dhe ate mengjes ku e kishte gjetur te shkarkonte gjithe qielli .

Nuk me pelqeu ky ndryshim i menjeherte por dhe me mendje s´doja te mendoja keq … po dhe brenda vetes sikur ndjeja nje si boshllek . A ndoshta ja bera vetes fiksim .

– E kishim lene aty nga ora 11-te te takoheshim . U nisa pak me heret dhe parapelqeva te ulesha jashte dhe pse vazhdonte te binte shi , kuptohet qe kishin vendosur cadra te medha katrore per te tilla raste . Morra nje kafe e shihja shiun qe binte furrishem . Kjo kohe te bente dhe pak sentimental . E pashe qe large kur po ngjiste ato pak shkalle te veranta e Bar-kafese . E njoha nga tufa e luleve qe mbante ne dore dhe ne doren tjeter mbante nje cader dale boje , veshur me rroba te erreta dhe kur hodha syte poshte , kishte veshur nje pale sandale si te gladiatoreve . Pa genjeshter kur u afrua s´ishte me shume se nje meter e gjysem . Burra kaq te vegjel kisha pare ne Aeroportin e Palermos kur isha me pushime dhe s´prisja te shihja ne mes te ketij vendi ku shquhen per burra shtat larte . Nje prerje flokesh teper e cuditeshme , qe ja tregonte koken si nje dardhe e stermadhe thua se do te keputej nga momenti ne moment mbi ate qafe te holle .

Mu afrua me nje buzeqeshje te perzemert edhe une ja ktheva pershendetjen me shume respekt .

Se mohoj qe isha e shokuar sa dhe vete se di si do te kem reaguar por nje gje e dija mire , ndoshta per fizikun der diku ishte e pranueshme (se jo te gjithe djemte duhet te jene hollywood ) po per te tjerat s´krahasohej as me nje dyzine burrash marre bashke ) . . Nuk dua ta paragjykoj por s´me pelqyen syte dhe ai shikim qe me futi ne nje siklet qe se kisha ndjere veten aq ngushte ndonjehere . Mu duk vetja sikur isha gjah mberthyer ne kthetrat e nje gjahtari te sprovuar .

Aq e zhgenjyer isha sa s´me bente pershtypje me as zeri po me hyri nje si frike dhe po me vinte nje pershtjellim e me behej sikur me kishin dhene nje grushte ne stomak .

Ndoshta po e teproj por ne endrrat e mia e shihja si nje hero , gati gati e hyjnizoja . Me shume mu duk me nje badakci se sa me nje prifte , biles edhe ajo prerje flokesh po sa prere ndoshta ishte nje tjeter rang qe te dukej si prifte .

Qe te mos tregohesha se sa e tmerruar isha , i morra trendafilat e kuqe si te kadifejte , qe vertet s´kisha pare kurre te tille me pare , aq te bukur ishin .

U ndame te mbeteshim miq por kjo ishte e dukshme se sa i kthyem krahet njeri tjetrit , cdo gje perfundoje .

Ndjeva nje si keqardhje per vitet mbajtur peng dhe shiu qe binte sikur e perforconte edhe me shume kete ndjesi .

Me tufen e luleve ne duar pa e hapur cadren , po ecja ashtu perhumbur …

*

Mimoza Xhaxhaj Mane