Çaste me poezinë e poetes; Bruna Musai

Jetë e mallkim

————————–

Mbuloje trupi tim në një grusht dhe

Në mundesh ….merrna dhe shpirtin..

mos e lerë të jetoje në petalet e luleve

Me vrit me shumë edhe pse jam e vdekur

Dhe shpirti im ka kohë që kishte vdekur nga dhimbja

Por… a do mundesh ta vrasësh ndërgjegjen tënde?

A DO MUNDESH TE JESH E QETË?

Si i bere llogaritë…..

A mendove për ëndrrat qe do shikosh çdo nate ?

e si hiene do vije tek ti shpirti im..

që ti nuk e le të jetojë

E gllaberove lumturine time

Duke me kthyer ne ferr ate pak jetë që me fali zoti

Ooo zot ..

Ç’perindësh jetojne ne këtë jetë e si hije të zeza

vertiten duke sulmuar pa meshire Njeriun e mirë

Po si mundesh valle?

Si mundesh?…..A mendon se nje dite do te japësh llogari

A mendon se dikush po të sheh?

Dikush të mallkon nga lartë!

A nuk ke frike për shpirtin tend te zi …

se një  ditë do të përballet me drejtësinë

A mendon se kur të ikesh ..shpirti do të gjeje qetesi!

Lutuù.!

Lutu per fajet e tua !

Thirri zotit me forcë !

Ndoshta mëshirohet për ty!

Je i pashpresë

Zoti të ka mallkuar!

Autore: Bruna Musai

QAJ

—————

Qan pa pushuar një shpirt

E klithma shkon përtej oqeanit

Aty ku lumturia mbyll syt

E zemra trishtuar nga lotet e mallit

Qaj ne lotët e shpreses

Gëzimi mbeti brenda në sy

E kujtimet ndjekin harresën

Kanë mbetur të freskëta kujtimet aty

Qaj si një zog i vrarë

Që dhimbjen nuk din ta shpjegojë

Dhe renkon ashtu i plagosur

Don te hape krahët që të fluturoje

Qaj si lulja në flete

Që era shkëputi pistilin e saj

Dhe trishtuar vazhdoi të vyshket

Donte te celte si lulja në maj

Qaj e lotet ‘s’pushuan

Dikush u zhduk nga syt e mi

Nje pellg lotesh u zhyt ne det

E hija jote mbeti aty