Çaste poetike me penën e artë të shkrimtarit;Gëzim Ajgeraj

Çaste dëshpërimi

————————————

Provinca të mendimit shtypur ia kanë kokën vizionit

Në sheshin e bajraqeve njëri – tjetrin tërheqin kah gropa

Hanë kokat e njëri – tjetrit edhe hijen e dritës së vet

Me nostalgji rimbjellin errësirën e përdalë të shekujve

E shkuara shtëllunga tymnajesh nëpër shpinën e thyer të atdheut

Në mos zilia ka zënë myshk mbi verbërinë e dritës për të nesërmen

Kukuvajkat e përtacisë ndjellakob të rrezes së dritës

Sërish aty – këtu këndojnë këngët e të djeshmes së zezë

E nesërmja zgërdhihet përbuzjes plot kob

Me luftëtarët e rrejshëm të së sotmes hileqare

A nuk po i hanë kokat e mendimit për dritën dhe njëri – tjetrin

Verbëria na mbeti pengë nëpër cokaqet e sheshit të mjeranëve

Ç’dritë t’i japë mendimit e kandil t’i ndezë fjalës

Kur bukëshkalët pamëshirshëm përmbysin sofrën e atdheut

A rritet në këto fusha mendimi i bardhë për dritën e të nesërmes

E çfarë t’i jap fjalës kësaj amullie pos pikëllimin që vlon në shpirt