Çaste poetike me poeten:-Mimoza Panahori XHINDI

Pushimet e fundit

—————————-

Një perëndim i artë, një valë që përkëdhel,

Një breg ku ëndrrat shuhen ngadalë.

Ishte koha jonë, një përrallë pa fund,

Pushimet e fundit, një botë pa gjurmë.

Buzëqeshja jote, një diell në agim,

Fjalët e tua, melodi në shpirtin tim.

Kapëm duart nën hënën që ndriçonte,

Një yll që ra, si kujtimi që vazhdonte.

Ecëm krah më krah, në rrugë të panjohura,

Duke ndarë heshtje që ishin të shenjta.

Një valë u tërhoq, një erë na përqafoi,

Si të dinte se ndarja së shpejti do na gëlltiste.

Tani bregu është bosh, por zëri yt mbetet,

Në çdo frymë, në çdo dallgë që vjen e shkon.

Pushimet e fundit ishin më shumë se një kohë,

Ishte një jetë e tërë në një çast të vogël.

Gjithçka që mbetet është era dhe shpirti yt,

Në zemrën time, ti je ende aty

/www.QendraPress.com/