Çaste poetike me poeten;- Sanie Tushi RROKAJ
VJESHTA FLET ME ZË TË QETË.
————————————-
Bëre mirë moj verë që ike
Se shumë nxehtësi na dhe
Na dogje pyje të tërë
kujtime të trishta le !
Na le halle të brishta
O moj verë shumë e nxehtë
Spitalet mbusheshin plot
Sa ikën në tjetër jetë.
Sa u dogjën sa u prekën për të ardhmen që ndërtuan
për një jetë të gjatë me halle
Por në një behar që ju shuan .
Sa shumë dallgë solli kjo verë
Sa shumë halle të mëdha
Sa mundime e sa dhimbje
Me ofshama sa më s’ka.
Eh moj jetë që pret e shkonë
Herë me halle herë me zhgënjime
Herë verë e herë vjeshtë
Herë e qetë herë mes stuhive .
Shyqyr që erdhi shtatori
Dhe fytyrën e ndryshoi
Zemrën hapi dritat ndezi
tokën
me uratë bekoi.
.
Vjeshta flet me zë të qetë
Nëpër gjumë të njerëzimit
Gjurmët po i hedh ngadalë
Nëpër ëndërrat e fëmijëve
Mirëserdhe o Shtator
Plot me shpresë e ngrohtësi.
Nëpër rrugëtim të jetës
Plot me dije ju fëmijë.
Të mësoni sa më shumë
Të dilni në jetë të ditur
Të lexoni sa më shumë
Dhe libri të mos vehnitet.
/QendraPress/
