Çaste poetike me poeten ;Vera GJONAJ

NË MUND TA DI

———————————

Në mund ta dija

si do të ishte bota pa mua e ty

Si do ishte lindja a perëndimi i diellit a hënës

Si do ishin luginat pa lulet shumë ngjyrëshe

Si do’ shkruheshin vargje me a pa rima

po metafora në mos ekzistonte

Mendohem thellë e më përvëlon shpirti

Rri e më kot pres e pres aty

Kur do më thuash dhe pse je larg.

Ti frymëzimi, idea lulja, trëndafili

Muzika hareja vallja shpirti

Mendoj thellë për ty dashuria ime

Dritë meteori e ngroh zemrën time

Ti e ndeze shkëndijën e përqafimeve

E tani rri ne heshtje shton dozën mendimeve

Shoh dallgët e detit apo yjet e qiellit

Dua të më japësh lumturinë e premtuar

Buzëqeshja pret pranverën e bekuar

Dua të vish e të më përqafosh.

Nën dritëzën hënës të udhëtosh

Të bashkuar trupat dëgjojmë: tik- taket e zemrës

Ne stinën e vjeshtës së zemrës tënde.

Strehëz bukura e tëra ëndje

/www.QendraPress.com/