Çaste poetike me poeten ;Zade Kuqi

MOS DO TË BJERË QIELLI MBI LULET E SAKSISË TIME?

——————————————————————————

Juve ju duket ky mendim që nuk ka një gëzim

dhe buzëqeshjet i shoh pse janë vënë në pikëpyetje,

prandaj di që ai e lëshoi trëndafilin të ecte mbi ujë,

për me shkuar larg, duhej të nisej herët.

Hakmarrja, oh, ajo, dhe thinjat e saj si notojnë!

Thinjat e saj si nuk plaken kurrë?

Po kërkoj shpirtin e kërrusur të dashurisë

në flladin e agut, pas dritare – gjethesh.

I kam në mendje dhe i shoh prapë korridoret

në forma të qenieve që nuk i bëjnë ballë jetës së gjatë,

sa vetë shekujt e kapitujt e pashënuar nga një ditar.

Ndalem dhe ngulis gishtin në tëmtha,

nuk diferencoj shpesh pyetjet, kur përgjigjet nuk banojnë

në këto barka dhe qeniet që hipin mbi ato, pa kuptuar

nëse mund të shpjegojnë, ku do të jetë fundi

i një skene teatri, kur aktorët dhe aderuesit

mund të jenë vëllezër, por kurrë nuk njihen

e fantazmat gjersa puthen,

ndërrojnë zemrat e njëra-tjetrës.

Mbi shtylla semafori, nga ngutia, disa gjethe

krejt papërcaktueshëm përplasën kokën,

tash nuk jam mirë nga pjesa e supeve e qafës

që shoh, pse të trullosura ato,

nuk kthehen në degën prej nga ranë.

Kur ai e lëshoi trëndafilin të ecte mbi ujë,

uji e trëndafili isha bërë unë… por të kthehesha,

kur do kthehesha nga atje…që, ku po shkoja, s’di?