Çaste poetike me poeten:Anila Kodra
—————————————————–
Në borën e bardhë ,që tani mbulon kokën ,
Në rrudhat ,që ballit skalitur sot janë ,
Ti , sheh dhe prek të gjithe botën ,
Lexon vitet e saj , që shkuan e vanë .
Tek sheh nënën që capitet si fëmijët motak ,
Dhe mbahet diku pas një muri të ftohtë ,
Zemra të hidhet si zog fluturak ,
Kujton prehrin , që dhe sot si dikur të mban ngrohtë.
Dhe i flet , i thua cdo ditë disa fjalë ,
Pushon. Dëgjon zërin e nënës që dridhet tani ,
Të thotë :- bir , si të kam , si je more djalë ?
Fsheh lotin e mallit , të mos e shohësh ti .
Sytë e saj tani nuk shohin si dikur ,
Por ty birin , dhe territ më të madh do të të shihnin ,
Se ti dhe dashuria për ty , djalin , sot burrë ,
Edhe të vdekur nga varri do e ngrinin .
Sot ka ditëlindjen perëndesha jote ,
Ti je larg që ti puthesh ballë , sy dhe duar ,
Nga larg e uron rrugëve të kësaj bote ,
Dhe than lotin nëpër sy ,për të mos e hidhëruar.
Dhe lutesh nën zë , heshtur pa fjalë ,
I uron me shpirt 100 dhe më shumë vite ,
Ti për të gjithmonë je krenari e mall ,
Ajo mbretëreshë në sytë e tu,që lartësohet dhe rritet .
Anila Kodra Kotroci
Ancora io 15/08/2022