Çaste poetike me poeten;Bukurie Buçpapaj

Kam atdhe e mëmëdhe.

——————————

Nuk jam refugjat pa dhe,atdhe.

Mos gabo mem thirr njashtu.

Kam vatan,fis,farë e mëmëdhe .

Prej zorit kam plakë rininë k’tu.

Krenar që jam prej Kosove.

Sa vite jetova ne tokë të huaj.

Mall kam për erën e asaj toke.

Për nanloken që më ka përkundë.

Këtu dielli s’nxeh si n’dhena t’mia

Mëngjesi asht i zymtë në horizont.

Nuk ka kroje e vasha t’bukura pehrria.

Kundrova gjithkah asht’ krejt e kotë.

Kosovarë mërgimtarë se njashtu rrit e le.

Kurrë nuk bahna gjerman ku ta di.

Kurrë se harrova që kam mëmëdhe.

Tokëbekumja mban emnin Shqipni.

Krenarë që jem bijat ,bijtë e tij.

Andaj kjofsh e jetofsh moj e bukura etnia Shqipëni….

Nën gjinin e nanës së madhe bashkarisht.

U bashkofshim bashkë e përjetësisht.

Bukurie Buçpapaj

20. 10.2021.