Çaste poetike me poeten;Dhurata LEZO

U zverdhen gjethet nga malli

—————————–

Pemëve vjeshtore iu desh çuditërisht

te ngelnin lakuriqe

Hapat e kalimtarëve,

shiu gri i trotuareve

I shkelën,

i shkelën trishtueshëm

U zverdhen gjethet

nga malli, u zverdhën…

Pemët lakuriqe s kishin

fuqi me erën të ziheshin…

&    &   &

Si t i vëmë emrin mallit?

————————–

Si t i vëmë emrin mallit

Që të shprehim dhimbjen

 e zemrës, etjen e çmendur,

dëshirimin e këndshëm?

Si t i vëmë emrin mallit

Që të bëhet më shumë se kaq

Të ngrejë peshë çdo zemër

,e tjetri të kuptojë kaplimin

 e shpirtit e të besojë se

e dashuron gjer në përkryerje?!

Si t i vëmë emrin mallit

Që të ketë brenda dhe këngën,

dhe brengën e të shëroj të tërin…?

 Si t i vëmë emrin mallit që të

 bën të flijohesh e gjitha

,që sfidon harrimin e s të lë të vdesësh?

 Mallin, si ta quajmë tjetër?!

&  &   &

Mosmbetja e gjërave

—————————

Ca gjëra të dashura,

të pritura, the ikshme vdekshmërish,

megjithëkëtë

Pse të mos mbeten më?!

Ca sy të bukur për tmerr

Me ca shikime të jetshme

e torturuese gjer në përjetësi,

 një ballë i dashur e i zgjuar

Ca flokë pak si të shtruar…

Pse s përsëriten më?…

Ca gjëra të mira a

të trishta qofshin

Ta marrë e mira,ta marrë

Pse të mos mbeten ashtu ]

siç kanë pas qënë dikur,

Një qind vjet më parë?…

/www.QendraPress.com/