Çaste poetike me poeten;Engjëll I.BERISHA

JETA E LUME

——————–

Ati e dheu, në tokën e lume,

me farën e bimën e mirë

me shpendët, këmbësorët e rrëshqanorët

me trupin tonë bëhet pluhuri i pllehshëm

prej nga e rinxjerrim frytin e gojës

me ngjyrat e lëkurës bardhë zi e verdhë

e mbjellim kultin e njeriut mbi faqen e dheut.

Dora e Imzotit nga Tempulli im

deri te kupola e Qiellit

sa herë e ka nisë Besëlidhjen e paqes

njeriu prodhojë helmin, bimën e së keqes

u rebelua në ironinë e mbretërisë së tokës

nga tirania e tij mbetën ta sundojnë njëri tjetrin

profecia e rrejshme në robëri të lakmisë.

Planetin tonë e freskon hëna ndritshëm

na gjen të zbuluar pa e parë veten

vetëm nata e lejon këtë melankoli

sapo t’ia prekim jetës thelbin e adhurimit

zhdukemi si hije e agimeve pa na zënë e nesërmja

emrin na e përpijnë dheu e flaka

dhe prapë bën dritë, nisë ditë e re

genus patriae me ne e pa ne

të përsëritshme vijnë stinë të reja.

/www.QendraPress.com/