Çaste poetike me poeten;Fatbardha Xhani MYSLIMAJ

ART

———————-

Unë ende eci në rrugën e lagur

Të atdheut tim që të deshi së largu

Por ti nuk kishe nga ta dije, Art

Ti sodisje një shishe të përgjysmuar

Si kërciri i femrës që nuk t’u dhurua

Thoje me vete: përse s’më deshe,

Atdhe…?!

Çadrën e kuqe me tela të thyer

Ia lë peng erës tënde, ta flakë tej

Këpucët mbaj në duar nëpër shi

Ty të flas me zërin e kukuvajkës

Se ti ende beson në fatsjellësen

Që vjen papandehur si të jetë,

Ëndërr…

Mos më qorto me fjalë të buta

Mos m’i lag sytë me mëngjeset e tua

Se më duket sikur nuk i meriton

Të gjithë ato vargje që fshehe thjeshtë

Duke bërë se shkruan për të tjerë

Duke tjerrur mëndafshin tënd,

Të bardhë…

Ku ma shkrove vargun e fundit,

Në shallin e reve që më nise ajrit,

Në kupën e qiellit të vështrimeve

Apo në tragën e rrugës së lumit

Që rrjedh damarëve të mi djegshëm

Prej zjarrit që ndez krejt pa kuptim,

Heshtja…

Ty të lëmon kjo mbrëmje flokët

Me duar ere dhe rrëshirë pishe gjelbëroshe

Të njom vesa sytë me zgjime ëndërr

Edhe nëse ti harron se sa me fat jam

Që ndjej një mall të pacaktuar

E dua të më kthesh edhe mua, në,

Art….

/www.QendraPress.com/